تعیین آستانه تحمل باکتری‌ها به سرب، روی و کادمیوم در سه نوع فاضلاب صنعتی

جذب زیستی فلزات سنگین یکی از مؤثرترین فناوری‌ها در انتقال فلزات سنگین از مکان‌های آلوده بوده که در دهه اخیر استفاده شده است. جمعیت ‌و فعالیت میکربی در آبهای آلوده با فلزات سنگین تغییر یافته و کاهش می‌یابد. از طرف دیگر میکروارگانیسم‌های مقاوم به این آلاینده‌ها، سازوکار‌های مقاومتی را ایجاد می‌کنند که منجر به ایجاد گونه‌های مقاوم با توانایی تحمل سمی‌بودن فلزی می‌شوند. پایین‌ترین غلظت فلز که از رشد باکتری‌ها جلوگیری کند، حداقل غلظت ممانعت‌کننده از رشد باکتری در نظر گرفته شده است. در این مطالعه به منظور ارزیابی آستانه مقاومت باکتری‌های مقاوم به فلزات سنگین سرب، روی و کادمیوم در سه نمونه پساب صنعتی، 5/0 میلی‌لیتر از هر نمونه ، در سه رقت و دو تکرار، در محیط کشت پایه فلز، با غلظت 5/0 میلی‌مول فلز، به روش انتشار بر پلیت کشت شد. پس از جداسازی باکتری‌های مقاوم به فلز، حداقل غلظت ممانعت‌کننده از رشد تعیین شد. میانگین حداقل غلظت ممانعت‌کننده از رشد برای فلز سرب در پساب‌ها به ترتیب 57/2، 2/2 و 5/1 میلی‌مول بر لیتر، به‌دست آمد. میانگین حداقل غلظت ممانعت‌کننده از رشد، در مورد فلز روی در پساب‌های مختلف، به ترتیب 2، 0 و 46/1 میلی‌مول بر لیتر بوده و 100% باکتری‌های مقاوم به کادمیوم، میانگین حداقل غلظت ممانعت‌کننده از رشد برابر با 5/0 میلی‌مول بر لیتر داشتند. بر اساس نتایج به دست آمده اکثر باکتری‌های مقاوم، از نوع گرم مثبت بودند. هدف این مقاله تعیین آستانه مقاومت باکتری‌ها به فلزات سنگین است که موجب دستیابی به بازده بالاتر در تصفیه پساب‌های صنعتی با استفاده از باکتری‌ها می‌شود.